FOÇAGÜNDEM- Bir kentin kaderi, onu yönetenlerden önce, onunla yaşayanların karakterinde saklıdır.
Foça, binlerce yıldır bu kuralın istisnası olamadı.
Antik taşların sessizliğinde bile bir şey anlatır bu topraklar:
İktidar geçicidir, ama izler kalır.
Bugün Foça’nın sokaklarında yürüyen her adım, aslında bir sürekliliğin yankısıdır.
Burada siyaset, sadece yönetim değil; psikoloji, sosyoloji, tarih ve hatta arkeolojidir.
Çünkü bu kent, kazıldıkça geçmişi değil, bugünü anlatır.
Her taşın altında bir seçim, her duvarın gölgesinde bir unutulmuş vaat vardır.
Foça’nın en büyük ironisi şudur:
Kendini hep “korumak” üzerine kurmuş bir toplum, yıllar içinde “değişim” korkusuyla kendi yenilenme şansını da gömmüştür.
Bu bir kentsel patoloji, bir politik travmadır.
Bir zamanlar Ege’nin incisi olan bu topraklar, artık bir zihinsel “koruma alanı”na dönüştü.
Herkes konuşuyor ama kimse duymuyor; çünkü herkes kendi yankısını dinliyor.
Burada iktidar değişir, ama dil değişmez.
Yeni gelen, eskiyi eleştirirken; bir süre sonra eskiye dönüşür.
Bu döngü sadece siyasal değil, ahlaki bir kısırdöngüdür.
Çünkü Foça’da yönetenin vicdanı, yönetenin partisine değil, toplumun hafızasına bağlıdır.
O hafıza ise affetmez, sadece erteler.
Foça, o hafızayı kaybederse, geriye yalnızca taş duvarlar ve sahte vaatler kalır.
Bu yüzden mesele artık “kimin yönettiği” değil; “nasıl yönetildiği”dir.
Foça’nın bugünkü hali, bir toplumsal laboratuvardır aslında.
Burada psikolog, seçmenin davranışını; sosyolog, kimliklerin çatışmasını; tarihçi, tekrar eden hataları; stratejist ise fırsata dönüşen duyguları gözlemler.
Her seçim, bir yüzleşme provasıdır.
Ama kimse sahneye çıkmaz; herkes perde arkasında, alkış bekler.
Kurtarıcı beklemek, tarih boyunca toplumların en tatlı yanılsamasıdır.
Oysa kurtuluş, kurtarıcıdan değil, sorgulayan bireyden doğar.
Foça, bunu anlayabildiği gün, sadece sahillerini değil, ruhunu da temizleyecek.
Kentin bugünkü yorgunluğu, denizinden değil, zihninden geliyor.
Çünkü yıllardır yönetenler değişti, ama yöntem değişmedi.
Kendini eleştiremeyen bir toplum, kendi tarihini cezalandırır.
