Pirinci ile ünlü olan doğum yerim Osmancık'tan tüm okurlarıma selamlar Bir süredir burada tatildeyim. Sizlere bazı izlenimlerimi aktarmak istedim
KIRAATHANE
Her gittiğimde dikkatimi çeken, yıldan yıla zaten çoğalan kahvehane sayısındaki artış... Burada kadınların evlerinden başka sosyal hayatlarının olmayışına karşın erkeklerin kahvehane ve cami kültürü vardır.
Cuma namazı çıkışlarında sürekli "camiye yardım" adı altında bağış toplanır. Sonrasında, cami derneklerinin toplanan parasıyla, devletten ve kamu kuruluşlarının da katkılarıyla yeni yeni cami inşaatları başlar. Ve tabi haliyle bunun yanı sıra her camiye yakın bir iki tane de kahvehane işletmeye açılacaktır.
Erkekler genellikle yazın tarla, bahçe ve hayvan otlatma gibi çalışmalarından arta kalan zamanlarını kahvede tüketir. Kışınsa evinden çıktığında gittiği tek yer orasıdır. Gözleri elleri oyun masasındayken kulağı ezandadır. Ezan okunurken kahveden camiye koşanlara çok rastlanır.
Anadolunun kırsal yaşamında ilk önce "kıraathane" olarak insanların kitap, gazete ve dergi okuma ihtiyaçlarından doğmuş; (kıraat; okuma, kitap okuma) günümüzde adı da değişerek sadece erkeklerin gittiği "kahvehane" olmuştur.
Ege kıyılarında kıraathane kültürü halen yaşatılmaktadır.
Foça'mızın sadece arka soklarında görebileceğimiz kahvehane, halkı mutaassıp olan Egenin Menemen, Aliağa gibi bölgelerindeki sayısı, maalesef Anadoluyu aratmaz.
ÇAMLICA MEYDANI
Osmancığa bağlı bir köy, Çamlıca... İki yıl önce yolum düştü, çay molası vermeyi düşünmüştüm.
Büyük bir cami, bir kasaba halkının doldurabileceği kadar; bir bakkal, iki kahvehane ve bir de eskiden Ak Parti Belde Başkanlığına ait bir bina göze çarpıyor ilk bakışta. Kahvelerin ikisi de dolu. Yer bulamadık oturmak için. Çaylarımızı arabama alıp geldim. Zaten eşim ve yeğenim, çocuklar meydana abes kaçıyordu.
Köyün meydanında dişi sinek uçmuyor...
Bir kadın, evinin bulunduğu sokağın meydana açılan yerine kadar gelmiş; kahvede oturan bir gence işaretle ulaşabildi. Genç kahvede oturduğu yerden kalkıp kadının yanına gitti. Sonra ayrılıp bakkala yöneldiğinde anladım, kadının ihtiyaçlarını görecekti.
Görünüşe göre erkekler de köyün sokaklarında eğleşemiyordu. Genç, tekrar kahvedeki oturma yerini aldı çünkü.
Günlük güneşlik bir hava, köyü de içine almış yemyeşil orman, çam kokusu, kuşların cıvıltısı ve sessizlik...
Dokusunu daha fazla bozmamak için çaylarımızı içip ayrılmıştık.
İNSAN İLİŞKİLERİ
Dün, Osmancık'ta bir okulun yanındaki yoldan geçiyorum. Çocukların topu kaçtı, verdim. Bana teşekkür edeceklerine, "Allah Razı Olsun" dediler. Ne garip değil mi?..
Eğer herhangi bir dine inanıyorsam, yaptığım işin getirisi, götürüsü benimle yaratıcı arasındadır. Bu kimseyi ilgilendirmez. Yani, kimseye zarar ya da fayda sağlamaz.
Yürüyüp giderken: -Bu çocuklara öncelikle insan ilişkileri öğretilmiyor mu? sorusu bir süre aklımda takılı kaldı.
